Gülpembe Şiiri - Ahmet Yumuşak

Küçük yaşta tutuşurken sokakta
Kızılcıklar açıyordu yanakta
Bekletirdim son sözümü dudakta
Seni sevdim diyemedim Gülpembe

Yıllar önce ben bu aşka inandım
Büyüyünce güzelleştin kıskandım
Bir rüyaydı işte şimdi uyandım
Seni sevdim diyemedim Gülpembe

Yüzün gülse güneş gibi parlardı
Dudaklarım o sözleri saklardı
Söyleseydim belki beni anlardı
Seni sevdim diyemedim Gülpembe

Aşk ateşi hiç sönmedi kalbimde
Birgün seni başkasıyla gördüm de
Kelimeler düğümlendi dilimde
Seni sevdim diyemedim Gül pembe

Susuzluktan aşk bahçemde gül bitti
Ağlamaktan gözlerimde yaş bitti
Yağmur bile bulutları terk etti
Seni sevdim diyemedim Gülpembe

Anıyorum o yılları bu ayda
Sakladığım o sözleri gel duyda
Artık sana söylesem de ne fayda
Seni sevdim diyemedim Gülpembe

Gözlerini son kez gel de göreyim
Saçlarına gülden bir taç öreyim
Bu sırrımla kollarında öleyim
Seni sevdim diyemedim Gülpembe