Gülnisa Şiiri - İzzet Selçuk Cumaoğlu

Bu akşam tek seni yazdım bu şiire
Yok olmak pahasına da olsa
Hep seni sayıkladım bu gece
GÜLNİSA... GÜLNİSA.

Sen beni tanımıyorsun hâlâ
Durmadan yokluğuna ediyorum beddua
Seni görüşüm, belki hayal belki de bir rüya
Yalnız seni arzuluyorum GÜLNİSA.

Acı acı bakmasın hayalin ne olur?
Kalbime hançerini vurabildiğin kadar vur
Yalnız, bir noktaya gelince bir an dur
Ve biçareliğimi düşünerek üzül GÜLNİSA.

Hatıralarıma perde çekme ellerinle
Koş, gel sen bana hayalimdeki gelinliğinle
Otur da dizime şu yaralı kalbimi dinle
Durmadan atıyor 'GÜLNİSA... GÜLNİSA'

Çaresiz, kader; perişan oldum uğruna,
Hasretinle bakıyorum İstanbul yoluna,
Sakın benim yerine başkasını alma koluna
Yalnız benim ol, İZZET-İ NİSA sevgili GÜLNİSA.