Gülnihal’im Şiiri - Nuri Gökhan Sonsel

Küçücük bir kız vardı, yılların ötesinde,
Zarafet ve güzellik, sevgi vardı sesinde.
Gözleri ışıl, ışıl, dostluk vardı yüzünde,
Minicik bir kuş gibi, hayatın pençesinde.

O dostluğun kanatsız, perisi gibi,
Masumiyet ve saflığın, simgesi idi.
Her mısrada konuşan, şiirin dili,
Gül Nihal ‘im bir tanem, sırdaşım idi.

Ağlama içimde, sızlayan yürek,
Sen o’nu geri, getiremezsin.
Hüznünde birikmiş, bu gözyaşını,
Ne yapsan kurutup, bitiremezsin.

Haberi duydum, çılgına döndüm,
Yalandır demiştim, bin bir umutla.
Sanma ki Nihal, sen tek başına,
Seninle beraber, ben o gün öldüm.

Sana sesleniyorum, ey karanlığın dehlizi,
O’nu aldıysan eğer, durulsun artık,
Sükut bulsun, şu ölümün denizi.