Bu hayat yollarında elimden tutan da sen,
Sonra beni terkedip giden,unutan da sen.
Nasıl sitem edeyim seninle mutlu oldum,
Hayattan tam kopmuşken biraz umutlu oldum..
Manası olmazdı baharın, kışın
Ne esen rüzgarın nede yağışın.
Buz tutup donardı belki bakışım,
Eger bu dünyada sen olmasaydın.
Bom boş görünerdi bana bu hayat,
Qedim yurdum,ana elim,gözel diyar
Torpağında gezen insan ne bextiyar.
Övladınam sarılmışam sene anam,
Vetenimdir Odlar Yurdu Azerbaycan!
Gözel Şuşa Qarabağın qızıl tacı,
Dolansanda başıma,
Baxmam gözün yaşına.
Diller tökme boşuna,
Daha gerek deyilsen.
Harda qaldı ehd vefa,
Çıxıb arzuların dolaylarına,
Yollara baxıram Yarım görünmür.
Men nece yanmayım baxıb yanıma,
Yeri boş qalıbdır özü görünmür,
O ceyran baxışlı gözü görünmür.
Nasıl tarıf etsem, nasıl anlatsam
Taş,toprak olub da koynunda yatsam.
Çıkıb zirvelere bir çıglık atsam,
Dünyalara sığışmazsın İstanbul.
Bin lale içinde tek bir menekşe,
Çok uzak yerlerden bir rüzgar esti,
Yüzümü, gözümü okşadı esti.
Ilık bir nefesti, tatlı bir sesti,
Seni hatırlayıp ağladım bu gün.
O rüzgar, ne yaman esti o rüzgar
Ele gamlı gamlı bakma yüzüme
Gel otur başını yasla dizime.
Bu hicran beni de göynedir yaman,
Deli gönül ne ağlayıb sızlarsın?
Bunca yıl emeğin boşuna gitti.
Ateş sondü,sen kül ile oynarsın,
Gitti sevdiceğin,ellere gitti.
Ah..bir bilsen kimler durdu kastına,
Bir anlık hevesti başladı bitti,
Beyaz turna gibi semada yitti.
Ansızın gelmişti ansızın gitti,
Gönlümü virane koyan bu sevgi.
Nerden bilecektim ağlatacakmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!