Gülnare Şiiri - Sinan Aydoğan

Seni severken Gülnare
Beş bahara beş kış ekledim
Belki bu sefer yeşerir diye
Umudumu her sabah toprağa ektim
Oysa her mevsimde gülebilirmiş insan,
Ben bilemedim…
Azını hep çoktan saydım,
Kendimi hep yoktan saydım
Böyle yarım, böyle eksik olmazdım
Beni bende bıraksaydım.!

Seni severken Gülnare
Gündüzlerimi geceye kattım
Onca doğacak güneş,
Onca sarılacak kızıl şafak varken
Hayallerimi ellerimle uçurumdan attım.!
Yoruldum karanlık kâbuslarımdan
Yoruldum siyah gözyaşlarımdan…
Başka bir rüyayı imkânsız sandım
Yaşanmaz gelirdi sensiz bir dünya
Benden aldıklarını bile kendime kar saydım.!

Seni severken içimdeki çocuğu unuttum
Duymadım çığlık çığlık feryadını
Seni severken içimdeki çiçeği kuruttum.!
Dışarıda bembeyaz bir dünya varmış
Eller güler oynar,
Eller yârin yanında gül açarmış
Sende kalsın ahu gözlerin
Sende kalsın esmer sözlerin
Öyle olsun Gülnare öyle olsun
Buda benim sana son sözüm...
Ben ölürsem çok sevmekten ölürüm.!