Gülname Şiiri - Gülşen Şenderin

G Ü L N A M E

Aşk-ı hakikatin zarafeti gül
Al katmerli büyüm, batan dikenim
Cıvıl cıvıl seher, kanayan bülbül
Mest eden kokunla sevda ekenim.

Goncana Mars desem şaşar mı alın
Özümü özünle tamamladığım
Al, beyaz, mavi, mor; petal yaprağın
İpeksi dokunla gönül yakanım.

Dünyevi, semavi, sevgiye Güneş
Sonsuzluğun yolu, kutsiyete eş
Tasavvuf düşünüm, taptığım ateş
Gizemli çarkınla duygu dökenim.

Sevdanın çiçeği, kalplerdesin sen
Gülsuyu, gülyağı; misler sunar ten
Ruhuma esensin, çaysın demlenen
Gülşen-i farkınla gönle akanım

Dokunan, koklayan alır nasibin
Şifa; gül reçelin, bir de macunun
En üstün çiçek sen, gönül sahibim
Manevi hakkınla gamı sökenim.

Ey! Gülşen-i Aşk” ki; ruhumda yangın
Hiçlik ateşinle insanlığa gün
Gül muştusu sunan; coşkusun gülgün
İlahi aşkınla sonsuz mekânım.

Gülşen Şenderin