Gülmüyor Değildi Adam

Gülmüyor değildi adam
Ama gülemiyordu da
Dudakları mühürlenmiş
Yüreği donmuş
Gözleri düşmüştü
İçi pas tuttu belki de
Karlar yağmıştı bir yaz gecesi
Ve bir sabah ayazı ile açmıştı gözleri
Neyi kalmıştı ki gülecek ?

Gülmüyor değildi adam
Ama gülemiyordu da
Solmuştu gülleri
Yanmıştı içi
Bağrında bir sancı
Koparılmıştı bahçesindeki çiçek
Dağılmıştı dört bir yana
Sırılsıklam kaldı bir yaz gününde
Sırılsıklam aşık

Gülmüyor değildi aslında adam
Ama gülemiyordu da
Geçmiyordu günler
Geçmiyordu zaman
Susmuyordu hatıralar
Artıyordu acılar;
Ve üzerine geliyordu duvarlar

Gülmek istemiyor değildi
Ama gülemiyordu da
Yüzünde güller açtıranın yokluğunda
Gülüşlerini kaybetmiş
Onsuz gülmekten vazgeçmiş