Gülmeyi denedim Şiiri - Osman Onuktav

GÜLMEYİ DENEDİM

Tutunduğum dala nacak vurdular
Yaprak gibi yere düşüp de durdum
Düştüğüm yere de tuzak kurdular
Kaybettim yönümü şaşıp da durdum

Kopunca fırtına esti kaderim
Mevsim yaz olsa da sonbahar derim
Hayat boşluğun da tükendi ferim
Dertleri dermansız aşıp da durdum

Kalmadı güvenim artık yoruldum
Girdiğim kavga da hep ben vuruldum
Ne arayan oldu ne de soruldum
Kendi mezarımı eşip de durdum

Eşimi dostumu yalandan sayıp
Onlara verdiğim günlerim kayıp
Sütü bozuklardan yayıklar yayıp
Kabaran ayranla taşıp da durdum

Sonsuzluğa doğru hayaller kurdum
Şu kara bahtıma küfür savurdum
Çiğ kalan yanımı tutup kavurdum
Külsüz ocaklarda pişip de durdum

Yaşamaya yoktur elde senedim
Gün gelir de kopar bağlı kenedim
Ağlarken gülmeyi bir çok denedim
Kanayan yaramı deşip de durdum

Osman Onuktav
Kafkasi