Uzun bir süre, izledim seni.
Konuşan dudakların aksine,
Susan,
Siyah, güzel gözlerini.
Gördüm,
Gözlerindeki o derin gölgeyi.
Ay ışığında, göl yüzeyinde dans eden,
Ağaç gölgeleri gibi,
Yansımış gözlerine, hayatın acı dolu izleri.
Karşımda, rüzgarın çıkardığı ses misali konuşan,
Zaman, zaman gülümseyen yüzün aksine,
Gülmüyordu O gözler.
Sen ki, hayat mücadelesini kazanmaya çalışan,
Yaşamını başkalarına adayan,
Sevginin anlamını dahi unutan,
Ey kadın!
Senin kıymetini, kim anlar acaba!
Sen ki, saygıların en büyüğünü hak ederken,
Önünde eğilmek bile az.
Boşuna saklıyorsun yaşadığın fırtınaları, yürek sızılarını.
Geçmişin resmini çizmekte,
Siyah güzel, gülmeyen gözler.
Mehmet Macit 06.09.2008
İzmir
Kayıt Tarihi : 1.2.2009 20:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tanıştığım bir hanım arkadaşımı izlerken onun duygularını nasıl saklamak istediğini,maalesef başaramadığını anlatmak için,o dostuma yazdığım kelimelerdir.Kendisi şiiri okuduğu zaman:Beni çok iyi anlatmışdın dedi ve teşekkür etti. Çevremizde o kadar çok gülmeyen göz varki.Görebilenlere...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!