Asla gülmeyecek şu zavallı bahtımız
Kusursuz yere kelepçelendi ahtımız
Yıkıldı perişan oldu gönül tahtımız
…Sürmeli gözlerin mahkûm edildi yaşa.
Sabırda çare değilmiş anladım bunu
Kahpe felek hep iplere serdirdi unu
Çabalarım boşa çıktı hüsranmış sonu
…Demem o ki kürekleri çekmişim boşa.
Dünyaya yine gelsem tek seni severdim
Kendime çok kızgınım niye ümit verdim
Çektiğime yanmam üzüntün asıl derdim
…Zalim yıllar hayallerim çevirdi kuşa.
İnan bir suçum vebalim yoktur diyorsun
Sakın şüphe etme sevgim çoktur diyorsun
Çok sevenlere kavuşmak haktır diyorsun
…Kalan ömrümü harcarım bir tek bakışa.
Kaderedir bu isyanım senin suçun yok
Sevgim hiç azalmadı eskisinden de çok
Çaresizlik nedir dersen zehirli bir ok
…Felek tüm çabalarımı getirdi tuşa.
Özlem çöreklendi kovuyorum gitmiyor
Yürekte dans eden fırtınalar bitmiyor
Şans gülmeyecekse fazlada fark etmiyor
…Sitem etsem bile pes demem bu yarışa.
Ozan’ın tek ricasıdır azminden bıkma
Sonuç ölüm olsun varım canını sıkma
Zamanla yarışacağız umudun yıkma
…Sevgiyi korursak belki çıkarız başa.
G.Antep./1992
Kayıt Tarihi : 28.3.2011 16:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
En asil duygudur sevgi.Bazı bakar körlerin bunu algılaması ve görmesi mümkün olmuyor. Seven de sevilende maalesef bu duygusuzların yüzünden ömür boyu acı çekmek zorunda kalıyorlar.Yalnız biz olsak gam yemem. Bizim gibi; gün yüzüne çıkmamış ve kahrolmuş onlarca insan olduğuna eminim. Bunun hesabını Yaratan muhakkak soracaktır. Kimsenin şüphesi olmasın.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!