Küçücük avuçlarımı açmıştım
Titreyen dudaklarıma inmişti göz yaşlarım
Düşündükçe çocukluğumun çaresizliğini
Gençliğe giden yolun boşluğunu hisseder, ağlardım
Saman yolunu seyrederdim karanlık gecelerde
Konuşur dertleşirdim kurduğum şehrin insanlarıyla
Uçmak isterdim bilinmez o aleme
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta