Gülmeye Hasret Kaldım Şiiri - İlhami Bulut

Aşkın damarı bende, nabzımda atıyorsun
Lakin gittin gideli, gülmeye hasret kaldım
Her gece bir efkârı sineme sarıyorsun
Gül yüzün görmeyeli, gülmeye hasret kaldım

Seninle gitti şevkim, artık huzur ne gezer
İtiraf gerekirse; insan canından bezer
Avunmanın tek yolu ihtimal geri döner
Bir haber gelmeyeli, gülmeye hasret kaldım

Bir tartı bulamadım bu vebali tartacak
Damla damla birikti gözlerimden akacak
Elbet divan kurulup bir hesap sorulacak
Bunlar kimin vebali, gülmeye hasret kaldım

Yine sana çıkıyor bizim bu yol ayrımı
Hummalı bir dert sardı bilhassa sol yanımı
Götür sahibine ver bu emanet canımı
Bu mu aşkın son hali, gülmeye hasret kaldım..