Gülmeye Gülmeye,gülmeyi Unuttu İnsan

Yanlız yaşayamaz,yaşarsa ölür insan,
Geçmişi bilirse,geleceği de görür insan,
Hayata karşı yüreğini taşımasını bilmeli,
Yeri gelince gülmeyi,becerebilmeli insan.

Ne kadar acı bir şeydir insanın,
Görüp de,hiçbir şey anlayamaması,
Neden yaşadığını bilememesi,
Yaşayıp da,hayatı sorgulayamaması,
Düşünürken,ruhuyla anlaşamaması,
Olmak isteyip de,istediği gibi olamaması.
Ne berbat bir şeydir,
Dilinin ucuna gelip de,söyleyememesi.
Nefretlikleri sevip de,
Gerçek sevgilileri sevememesi,
Arayıp da,bulamaması,
Düşünüp de,olamaması,
Ufak şeyler için,büyük fırsatları,
Avucunun içinden kaçırması.
Ne kadar yazıktır,
İnsanın yaşayıp da,
Saplantılarla,batağa batması.
Senin senin gibi olman,
Benim benim gibi olmam gibi.

Bindiğim yanlış vagondan inebilirim.
Yanlış adımlarımı geri çağırsam,
Kötü söz söylerken,susmam gibi.
Hayat sevmezse sevmesin seni inadına,
Hayatın kıyısında durma sen.
Sen hayatın tamda ortasında olmalısın.
Kendi yanlışını kendin sorgula,
Hayat seni kurmasın,sen hayatı kurgula.
Bırak acılar demlensin,
Beklediğim sevdiklerim geç gelsin,
Aldırmam hayat istediklerimi vermesin,
Peşindeyim ava huzur vermeyen avcı gibi.

Hep ganimet peşinde mi koşmalı insan?
Her kaçan trenin ardı sıra tühlenmeli miyiz?
Hayallerimize, bir çadır kurabiliriz hiç olmazsa,
Bırakmam hayatın akışına kendimi,
Ben yönetirim, hayat yönetmesin beni.

Gece, gündüzün kirlerini örtmek içindir.
Gece olmasa, yıldız mı olurdu gökyüzünde,
Zaman hızlı koşuyor hep peşimizde.
Hala tahta ranzada yatıp, ayda rüya görebiliriz,
Dünya dönmese, gece gündüz, olur muydu?
Hayat, mevsimsiz yaşanır mıydı?
Dağlarla çukurlar bir olsaydı,
Tekdüze bir dünyada yaşamak ister miydik?
Herkes aynı olsa, insan, sevdiğini tanıyabilir miydi?
Herkes çok akıllı ya da, deli olsaydı,
Böyle bir hayatla başa çıkılır mıydı?
Herkes iyi olsa, kötülük barınabilir/miydi?

Bu tiyatro da, kötüler de var, iyiler de,
Sen sev, hayat sevmese de seni.
Kim bilir daha, kaç mart karı yağacak düşlerimize,
Kaç nisan yağmuru göreceğiz bellimi?
Unutmuş insanlar gülmeyi,
Bilmiyorlar sevgiyi, sevmeyi.

Bence, her şeye rağmen,
İnsan bir an önce,
Sevmeyi, sevilmeyi öğrenmeli.
Ağlamayı bırakıp artık,
İnsan gülmeyi, becerebilmeli.