Sen dünyadan habersiz
Toprağın altında
Derin uykudayken
Biz
Sabahın erken vakti
Perişan
Uykusuz
Ve de tükenmiş olarak
Seni düşünüyoruz
Türlü emellerin vardı
Al yeşil giyinmek
Ele kına yakmak
Gelin olmak..
Olmadı..
Gonca gül iken solmuş,
Doymamıştın yaşama
Yaralanmış
Çaresiz kalmıştın
Yaşamak için çırpınmış
Nihayet bir akşamüstü
Son gayretlerinde boşa cıkmış
Gül yüzün daha da solgunlaşmış
Geride acı gözyaşı
Ve bizleri
Dalları kırılmış bir ağaç gibi
Yapa yalnız bırakarak
Göçmüştün yalan dünyadan
Gülmemiş
Sen toprağın altında
Derin uykulardayken
Biz gözyaşları içinde
Tükenmiş olarak
Seni düşünüyoruz..
21/09/1981-Tuzluçayır/ANKARA
Kayıt Tarihi : 16.5.2013 09:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'İNSAN BİR YOLCUDUR. YOLCULUK İSE; RUHLAR ALEMİNDEN ANA RAHMİNDEN, ÇOCUKLUKTAN, GENÇLİKTEN, İHTİYARLIKTAN, DÜNYADAN, KABİRDENİ BERZAHTAN, MAHŞERDEN, MİZANDAN, HESAPTAN, SIRATTAN GEÇİP EBED-ÜL ABAD DA SON BULAN UZUN BİR SEFER-İ İMTİHANDIR!'
Allah gidenlere rahmet kalanlara da sabr-ı cemiller lütfetsin aminnn.
TÜM YORUMLAR (1)