Gülmekten Ölüyordu

Ay karanlığı gecelerde,
Mehtabım sen oldun.
Dilimdeki her hecede,
Adını söylediğimi biliyordun.

Heceler peşpeşe gelince,
Karanlıklar siliniyordu.
Kafamdaki her düşünce,
Düş'lerimde yeniliyordu.

Bugün gökkuşağını gördüm,
Güneş ışığıyla taçlar ördüm,
Aşkın adını sordum,
Mutluluktan gülüyordu.

Gözlerindeki ışığa baktım,
Tavşanla bir fal çektim,
Okusun diye eline verdim,
Gülmekten ölüyordu...