Gülmek İçin Çok Erken Şiiri - Mecit Aktürk

Vahdet denen o yârdan ne bir ses ne de bir iz
Sıcacık gönül köşküm vîrane bir yer bugün
Ben umuda kırgınım, umudum benden aciz
Düş kurmak büyük ayıp, kıran muteber bugün

Benliğin sarayında ozan olunca herkes
Güfte aynı kalsa da haz vermiyor çıkan ses
Akıl ağız açtıkça boşa gidiyor nefes
Yol tarif etmek abes, yön göstermek şer bugün

Ne yegâne gerçeği her gün haykıran salâ
Ne ceset taşımaktan yorulan o musalla
Basiret perde çekmiş, gözler görmüyor hâlâ
Dört bir yanım Kerbela, yüreğim mahşer bugün

Hep aynı kâbus ile uyandıkça her sabah
Kurduğumuz hayaller vermez oldu inşirah
Manzarayı görene ne gerek fazla izah
İblis sînelere şah nefsi inse yâr bugün

Adalet arandıkça pazuların gücünde
Bir tek gözyaşı kaldı mazlumların avcunda
Gönül umut ararken yelkovanın ucunda
Akrebin kıskacında bozulmuş ayar bugün

Değişmiş tüm dengeler; sene, ay, gün, an başka
Geceye kafa tutan seher, şafak, tan başka
Ukbayı hatırlatan solumda atan başka
Öyle ki vatan başka...bambaşka diyar bugün

Afakım her gün puslu bahtıma tan ağlarken
Nasıl gülsün bu sima sath-ı vatan ağlarken
Mazlumların feryadı yürekleri dağlarken
Gülmek için çok erken, hazza vakit dar bugün