Gülmek Bana Ar Olmuş Şiiri - Mustafa Usta2

Kabus dolu rüyalarda yaşarım
Köyümüzde, kurtla bekçi bir olmuş.
Adım adım dağı taşı aşarım
Hak söyleyen ağalarım sır olmuş.

Tepinirim, kör kuyuya düşmüşüm
Tüm çevremi alev almış pişmişim
Tırnağımla kayaları deşmişim
Gideceğim düz ovalar yar olmuş.

Bakıyorum şaşkın gözle çevreye
Zulmün çarkı her an girer devreye
Dümenciler doyamıyor evreye
Koca dünya bu gün sanki dar olmuş.

Kervanımda, çile yüklü zenginim
Uyanınca, bulunmuyor enginim
Esen yürek bitab düşmüş, dingin’im
Kimse basmaz, mertlik yolu kor olmuş.

Usanmıyor dengesizlik sürüyor
Aynı yolda inat ile yürüyor
Bedenimi boydan boya bürüyor
Körüklerin üflediği har olmuş

Göz önümde hukuksuzluk yüzüyor
Bağımızda, börtü böcek geziyor
Hissedenler hayatından beziyor
Yaz yağmuru, başımıza kar olmuş.

Ne söylesem, kim utanır bilemem?
Mazlumların göz yaşını silemem
Yaradan’dan, tek mutluluk dilemem
Halk ağlarken gülmek bana ar olmuş.

Sallayın da, uyanıp bir göreyim
Karanlığın defterini düreyim
Hüzünleri bedenimden süreyim
Umutsuzluk gözlerime fer olmuş.

21 Şubat 2010 İstanbul

Mustafa Usta