Gülmeden gidiyor. Şiiri - Navruz Kaplan

Kazançlı çıkanı bana sen göster
Yanında götüren kimidı bilmem
Kalp kırıp ağlatan insanlar çoktur
Gülmeden gidiyor insanlık bumu

Nefesi alarken borçlu insanlar
Sen beni bende seni sormalı
Susuz olan ağaçlara vermeli
Gülmeden gidiyor insanlık bumu

Yalan söyleyenin yüzü gülmez ki
Aç ol bakalım sen nasıl gülünür
Ya bir komşu yada biri soracak
Gülmeden gidiyor bumu insanlık

Ağlatma sen güldür aç olanları
İlaç gerek hasta olan insana
Çaba harcıyanı yok sevmezler
Navruz ağlasada yetmiyor nefes