Gülme Şiiri - Tamer Gülbek

Her objektife gülme, zor biliyorum,
Afrika balkonuna kuzeyden geliyorum.
Açık sırtında lâcivert körfez dalgalı,
Dişlerinde kamaşıyor babanın gidişleri.

Benim aklımda yalnız
Makinadan çıkar çıkmaz kuruyan bir deniz.

Piyanonun siyah-beyaz yollarından
Sessizce koşarak geliyorum balkonuna;
Tartan bir illet gibi yoldayım,
Bir ayrılık baskülüyüm artık;
Yorgun bir kabadayı gibi dikiliyorum
Kararlı istasyonun karşısına.

Kırmızı bir baharla çıkaracağım seni
O şehrin ‘art-nouveau’ bir tepesine;
Söz verdim bir kere çünkü
Hiçbirşeyiolmayanoda’nın alternatif battaniyesine!

Üç kere zayıflayacağım bundan sonra
Ve sarı taksilerin durup baktığı gibi geceye sokak başında
Ya da duygusuz bir İskenderiye yağmuruna bakar gibi bakacağım
Melez güzeli tombul gözyaşlarına.

Sahte geçmişlerimiz,
Pizza yerken konuştuğumuz sahte İtalyanca
Ve sahte zayıflamalarımız
Sanal bir dosyaya kopyalanacak az sonra.

Sen babanın seni terk edişlerine geri döneceksin,
Ben annemi terk ettiğim kuduz kente.

Ancak erken,
Balkonuna gelmeliyim çünkü önce.
Henüz yoldayım, kuzeyden geliyorum,
Teknolojiyi seversin, biliyorum, ama gücenme;
Geniş açılı objektiflere gülme.