arının tacizine uğramayan gül dalına, bülbül konmazmış. Bahçesine
sorumluymuş önce. Güne açmadan tenini yıkarmış çiyle. Sabahın
serinliği okşarken kasıklannı, durulanırmış imbatla. Opüşürmüş büyük
bir hazla yaprak, dikenle... Açık bir lağım küresel atmosfere, bırakırmış
kendinden bile gizlediği o zarif kokuyu... İnceliğinden
olsa gerek
akla düşermiş
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta