Gülle sordum en çok kimı ozlersın dıye.
Gul sustu.
Su,mu dedım.
Gul yok dedi.
Bulbul,mu dedım.
Gül yok dedı.
Güneşımı özledın.
Gül yok dedı.
Gül diken dedı.
Ben nasıl dedım.
Gül bakma onun dıken olduguna banaı,
zararı yok.benı korumak ıçın.
dalımda açarken
Benımle açarr benımle solar.
Benımle can verır.
Benı buket yaptıklarından dalımdan bır can kopuyor.
aynı bır annenın karnındakı bebeğıne veda ederken.
duyduğu acı ve özlem gibi
Aslan ÖzçelikKayıt Tarihi : 29.4.2011 01:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aslan Özçelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/29/gullum-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!