Güllüce'm Şiiri - Yüksel Öztürk

suları lokmandır havası derman,
güllü yaylaların senin güllücem.
kuru ekmek yesem yerinmem billah,
yaban yemişlerin hoştur güllücem.

çevrelemiş dağlar dört bir yanın
soğuktur havan senin güllücem
derelerde sıra sıra var selvilerin
söğütsüz olurmu deren güllücem

toprağını ilaç diye sürsem yarama
taşında derman buldum güllücem
seni görsem hemen kapanır yaram
nice gariplere yurtsun güllücem.

seherde rastladım pınar yolunda
uykudan uyanmış yarim güllücem
çok erken başlarmış senin işlerin
zahmetin bitmezmi senin güllücem

yolun yolağın yok cılğa yolların
senden ayrı geçen ömrü neylerim
dereye tepeye sığmaz ahvalim
sensiz geçen günler yandı güllücem.

ne kalender insanlarmış çekmiş cefasın
az versede toprağın senin gülücem
kul yükselim sana hasretim bitmez
gurbet tüketti beni yedi güllücem.
KUL YÜKSEL