Güllü Pabuç Gösterince Ballanır!

Hayırda Âllâh’tan şerde Âllâh’tan
İzni ile yalçın kaya sallanır
Çirkinlik kullara lânetullâhtan
İlkbaharda toprak ana allanır

Hımardır denilmiş, düşmeyen âşka
Îlmle amil olan kurulur köşke
Ahmaklı ayrı şey cehâlet başka
İttibâ edince İKRÂ’ bellenir

Ağa, paşa, hasta demez sağ demez
Bataklıklar düşenlere sığ demez
Var; boynunu mahlûkâta eğ demez
Açılan el; duâ için dillenir

Avanesi, ile Süleyman gelir
Gören karıncalar tedbiri alır
Örümcek güvercin perdesi olur
Yılan bile mağaraya yollanır

Âsalet mayada yüzde değildir
Aslâ bulunamaz, düzde değildir
Şeytan içimizde sözde değildir
Güllü pabuç getirince ballanır

Her şeyin yeri var hikmet icâbı
Âlimdedir ilmin mücevher kabı
Bak sen beşiğinde terliyor sabı
Şimdi ekilerek kelbaş kıllanır

Kulun yüzü güzelliğin aynası
Konuşturan; kâlptir dilin anası
Eşrefi mahlûkât hasların hası
Kirpi neki; akrep bile ellenir

Tanrısına ulutarak tapıtan
Mescide girmiştir haham kapıdan
Papaz olup Müstakimden sapıtan
İslâm allemesi olan tellenir

Mehemmede dört koldan atılana
Her şeyiyle küffâra satılana
Yaratana değil yaratılana
Secde eden nevzuhurlar küllenir

İslâm gülzârına nedir ekilen
Diye, düşünmedik bunca çekilen
Üzerine küfr konağı dikilen
Bereketli toprak bile çöllenir

Hep güzel bakanlar, güzel görürler
Güzel seyrederler güzel yürürler
Hâllerini güzellikle bürürler
İSLÂMİ: nârına girse güllenir