Güllü Koç Şiirleri - Şair Güllü Koç

Dikilip pınarın başına
Kana kana içercesine,
Gözlerimiz dalıp uzağa
Kendimizden geçercesine,
Seni düşlemek bile güzel!

Bana bir telefon kadar yakın,
Yıldızlar kadar uzak sevgili.
Gelişiyle uzaklardan bir bir
Yıldızları,yere indirdi.
Mum oldu, sigaramın ateşi,
Şaraptı,su dolu kadehteki.

Güneşle uyandın düşlerinden
Yüreğinde sızı, kor bir yangın
İki damla düştü gözlerinden
Belli ki güne başladın dargın
Yüreğine düşen ben olmalıyım.

Bu deli gönlün bıktım halinden
Ne söylesem anlamaz dilimden
Yeter artık çektiğim elinden
Topladım anıları verdim eline
Benden gidiyorsun haydi güle güle…

Adı: Hamdullah
Soyadı: Çelik
Sol alt gözkapağının içi dışına çıkmıştı. Burun kemiği düzleşmiş, üzerinde yanağına doğru uzanan derin yarıklar vardı. Elleri de keza.
Kendini anlatırken seferberlik gazisi diye tanımlar büyük bir gururla ceketinin iç cebine iğnelediği madalyasını gösterirdi bize.
Hamdullah dedem. Ailemizin en büyüğü, büyük dedemdi O.
Babamın memuriyeti nedeniyle köyümüzü, dolayısıyla da aile büyüklerini ancak yaz tatillerinde görürdük. Köyde aynı evde 2 dedem vardı. Hamdullah dedemin, Cuma dedemin babası(aslında amcası) olduğunu ve O'na ilişkin anılarımın 9-10 lu yaşlarıma denk geldiğini belleğimi zorladığımda fark ediyorum.

Gönül ve Ben
Günlerim geçerken
Sevdiklerimle
Mesut ve bahtiyar;
Gönül suskun,
Gönül küskün,

Belki bu sabah,
Belki iki gün sonra
Bakarsın yazdıklarıma.
Kusura kalma sevgili
Senide çektim
Bu garip dünyama,

Yolunu kaybeden yıldız,
Gökten düştü yere.
Görenler hayretle baktı,
Benzetemedi bir şeye.
Yalnızca biri,
Gülümseyek aldı eline

Seninle verip el ele
Birlikte çıktık bu yola.
Sonra çocuklar girdi araya,
Birlikte yetiştik,
Birlikte yetiştirdik.
Bak işte,

Artık kopsun kıyamet
Coşsun fırtına.
Yaktım bütün gemilerimi
Umurumda değil dünya.
Elveda sevgili,
Yeniden elveda sana.....