Güllü Hatun Şiiri - Mehmet Şahan

GÜLLÜ HATUN

Şükrü dayım Güllü koymuş adını,
Gül yüzünde güller açmış her zaman!
İki evin O biricik kadını,
Gül yüzünde neşe saçmış her zaman!

Edebe adanmış ömrün evresi,
Şerefle yaşanmış bütün devresi!
Güllü iken HATUN demiş çevresi,
Gül yüzünde iffet taçmış her zaman!

Olmayınca kaygısını evmemiş,
Yaratan’a saygısını eğmemiş!
Güllü Hatun sevgisini övmemiş,
Gül yüzünde sabır taşmış her zaman!

Ondadır dertlerin kahir yekûnu,
Yüklenmiş sırtına kahır yükünü!
Asla çatlatmamış sabır küpünü,
Gül yüzünde dağlar aşmış her zaman!

Veren olmuş etrafına hayrıyla,
Saran olmuş hastasıyla, sayrıyla!
Yaren olmuş edasıyla, tavrıyla;
Gül yüzünde sevgi coşmuş her zaman!

Şahan der ki bibim Gülistan Hatun,
Sanırsın kızıyla olmuşlar bütün…
Helal olsun O’na verdiğin sütün,
Gül yüzünde melek olmuş her zaman!

Evmek: Telaşlanmak, acele etmek.

MEHMET ŞAHAN
05.04.2018-İstanbul