Portakal çiçekli öte bahçede
Poyraz olup esindin mi güllü gız
Ne var idi, o zehiri içmeye?
Can verirken çekindin mi güllü gız.
Muzafferin deli dolu huyunca
Eziyet mi yaptı sana görümce?
Agulari bir solukda içince,
Zehir diye bakındın mı güllü gız.
Seni buldular ya, ölmüştün çoktan!
Portakallar çıkar iken çiçekden
Tatlı cana nasıl kıydın gerçekten,
Yardım diye çırpındın mı güllü gız.
Kılındı namazın okundu duan
Hayretler içinde kaldı her duyan
Sebebi ağırdı kızınca baban
Yüreğine çakıldın mı güllü gız.
Muzaffer yıl geçti içti zehiri
Görmediniz ne değişti ahiri!
Ecelmiydi, geçti günün kahırı
Topraklarda deprendin mi güllü gız.
Meçhulüyüz bu alemin içinde
Ölüm işte bu şekliyle biçimde
Yapan kalır yaptığının suçunda
o sebeble yakındın mı güllü gız.
Mehmet Göden,Ekim 2009(Hikayenin geçtiği tarih 1965 dir)
Mehmet GödenKayıt Tarihi : 31.10.2010 15:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Destan. Bu şiirin kahramanları olan Güllü ile Muzaffer Dingil'i, zar zor hatırlıyorum.! Ama güllü bacının cenazesini evlerine getirdiklerinde ölümün soğuk yüzünü orada gördüm çok etkilendim.O pisikolojinin verdiği etkiyi yıllar sonra böyle kağıda dökme ihtiyacı hissetttim.Ailenin iznini alma ihtiyacından bir sene sonra listeye kaydettim.Kimsenin böyle canına kıymasını dilemiyorum.
TÜM YORUMLAR (7)