Biten aşkların zaman aşımı
Beş ila,
On yıl,
Derler;
Bu süre zarfında yitirilir değer
Tüm acılar hükmünü kaybeder
Gel hadi gidelim;
Görelim dünyayı
Bir anne ağlıyor
Çoğunu kaybetmiş
Ölmek istiyor onunla
Yüzünde tuzlu göz yaşı
Kokun sinmiş yatığıma,tenime,
Ölürcesine sevdiğim
Yüzüne bakmaya kıyamadığım,
Benliğim!
Ben özlüm,
Sensizlik ölüm fermanım oldu
Geldiğimde kimseler yoktu
Bomboştu bütün kordon
Deniz sessizdi, hiç olmadığı kadar
İçten içe dalga geçiyor gibiydi
Oysa dalgalarının gücü yetmez
Düşlerimi kıyıya vurmaya
Bugün gidiyorum doğduğum yere....
Aşkın doğum günüm
Seni bulduğum yer
Doğduğum yer
Sensizlik yer yer esen
Deli bir rüzgar benliğimde
Benliğim ne yaman çelişkilerde
Yosun tuttu yüreğim
Taşlanmanın ardından
Ateşi sönsün diye
Ne sular aktı, yetmedi
Gün geldi pes etti işte!
Ay geceye küskün
Ben ise İstanbul’a
Güçlüydü oysa;
Karşısına durduğunda
Zülüfleri yüzüne dökülmüş
Bu şehri senle sevdim
Gitsem de kurtuluşum yok
Belki hayatımın geri kalanını
Senle geçiremem fakat
Ölene dek seni sevebilirim
Seni ölümüne sevdim
Bu gece gözlerimden
Son kez dökülüyorsun
Biz yok artık
Kocaman bir hiç
Deliye dönüyorsun biliyorum
Ama söylüyorum
Ay geceye ne güzelde vuruyor
Bu gece bir başka içimdeki feryat
Artık onu bana ver, gel!
Dön artık diye bir şey yok.
Ezan sesi kulaklarımı çınlatırken
Semaya bakıp tek dileğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!