Güllerin Marifeti Şiiri - Birol Yiğit

Gül-mek mutluluğun en belirli ifadesidir
Kiminde sevincin dudaktaki tebessümüdür,
Kiminde içine sığmayıp patlayan kahkahasıdır
Kiminde nemli gözlerde duygusal gülümsemedir
İnsanoğlu ilk, gülü mü? yoksa gülmeyi mi keşfetmiş
Katmer, katmer açan gülleri, mutluluğa mı benzetmiş
Yoksa sevincin büyük coşkusuna, gülün adını mı vermiş
Muamma olsa da cevabı; ikisine de “GÜL” çok yakışmış
“Gül-mek sana yakışıyor”
“Gül-ünce gözlerinin içi gülüyor”
“Gül döktüm yollarına” diyor,
Nice şarkılar da hep; adı geçiyor.
Parkların, bahçelerin vazgeçilmez süsü
Sofralarda ayrı lezzet; kahvaltının tatlısı
Kumaşlarda; tarih boyu vazgeçilmez dokusu
Hele ki; ne hayallere götürür seni, o mis kokusu
Renk, renk tomurcuklar katmer, katmer açıyor
Kokusu yedi mahalle de buram, buram tütüyor
“Dalımda güzelim ” der gibi dikenleri batıyor
Of desek de, onu seven dikenine katlanıyor.
Nice anlamlarla yaklaşıyor insanoğluna,
Aşkı, sevgiyi, hüznü, neşeyi; yaşayana
Simge olmuş duygulara ve o kalbi taşıyana
Sessiz dudak olup söylemiş; anlayıp arif olana.
Beyaz gül verirsin dersin ki çok saf ve temizsin
Pembe gül verirsin; sana hayranım; çok güzelsin
Kırmızı gül verirsin sana aşığım bir ömre bedelsin
Sarı gülle kimi zaman gel arkadaş olalım dersin,
Çok acı ama…,
Kimi zamansa ayrılığı ifade eder; hüzünlenirsin.
Kısaca; her güzelliğiyle yaşamın bir parçası olmuş
Şaire ilham, aşık için derman, ressama pozlar vermiş
Hem dünyanın hem cennetin bahçesini süslermiş
Rabbim ne güzel de özenmiş,
Can vermiş,
Ve kainat’a göndermiş.

Birol Yiğit 02.07.2008/ Alanya