Güle dokun açılsın
Med cezire kapılsın
Buruşsun ve kırılsın
Küle dönsün ervahı
Gülüm dedim ateşte
Yaprağım yandı işte
Bu bitmez bekleyişte
Tesellimsin gül şahı-(Güllerin padişahı)
Gül aşkından unutmuşsa kendini
Rengârenk olasın diye rengini
Satıp viran eyliyorsa bendini
Güle dokun ki gül bulsun rengini
Ah dedim aldın ahı
Ey bu şebin sabahı
Al ateşi eline
Yansın gönül dergâhı
Ateş ve kor seninse
Gönül, duman benimse
Küllere bir gülümse
Sena olsun eyvah’ı
Yaprak düksün eteğine dokun ki
Kabul eyle yanmışsa da onunki
Başka bağda gül olmayan gülün ki
Rüzgâr bile almaz ondan sevgini
Sidreden ta Gönül’e
Su akıtıldı gül’e
Bir günde milyon öle
Aybolur çıksa ahı
Bir ah bir hu bir gülüş
Gün ortası kör dövüş
Bir ömre sığmayan düş
Uyandırır sabahı
Aşk içinde bulmasam o sevgini
Dünya aratmasa da firdevsini
Taşımam bu dârın gam ve derdini
Aşka gülmesen o bulmaz kendini
Kayıt Tarihi : 26.1.2009 23:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kırda birgün bir nergisi alıp koklamıştım ve kokusundan aldığım haz beni güllerin efendisine bir şiir yazmaya sevketti Çünkü onbeş asırdır dünya toprağından koparılmasına rağmen hala bugün gibi kokmakta ve herkesin biryaprağından tutup kendisine doğru çekmesine rağmen ne canlılığından canlılık eksilmekte.... nede kokusundan koku...üstelik onu kendisine doğru pervasızca çekenlere hem can HEMDE KOKU VERMEKTE... ONU VE SEVENLERİNİ...SEVDİKLERİNİ SELAMLIYORUM...SEVGİ VE MUHABBETLERİMİ ONUNAYAKLARININ UCUNA TOPRAK DİYE SERPİYORUM.......
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!