Güllerin Gül/üşümesi Şiiri - Fehmi Yakut

Anne sütü kıvamında bir gecenin sabahı
Hayra yorulmuş rüyalar tabiriyle
Oturmuşum masaya
Önümde bir bardak çay, çınar altı serinliğinde
Ve bir dilim ekmeğime sürülmüş düş kırıkları
Memnun edemedim fani açlıklarımı
Takıldı çatalıma öksüz bir çocuğun hıçkırıkları.
Yollara düştüm itibar etmeden mide saltanatına.
Cebimde
Kavruk bir dudağın ağustos çatlağı.
Ve toprak kokulu ellerin nasır patlağı.
Gidiyorum..
Varsın hoyratça dursun
Bahçeme mevsimin gül/üşümesi
Gamzelerinde ısınırım gül/gün bebeklerin.
Gülüşlerinde serinlerim.
…
Sana varan yollar ıssız
Sana varan yollar uykusuz.
Aşamadım bülbül avazlı barikatları
Gül yaprağı sevdalar biriktirdim
Bülbülün gül/gesinde
En yücelerden sayıkladım ismini
Seslerin en/sesinde
Aynalarına düşen
Kırılgan bir kalbin serencamıdır
Tutsan diyorum artık
Camlarında titreyen yüreğimin sesini
Yerlere düşürmesen.
Güllerinin kanattığı sırrımı
Ellere düşürmesen.