Güllerin Efendisine..1 Şiiri - Sevil Kutlu

Kainatın
Varlığında varlık bulduğu,
Ümmetin nuru,
İki cihan serveri,
Rabbimizin gülü,
Biricik Peygamberim..!

Güneş bile nurunu Sen'den alır.
Ayağının bastığı her yer,
Bir cennet bahçesi..!
Ezelden ebede mislin yaratılmadı.
Hiç bir yaratılmış bize,
Sen'in kadar sevgili olmadı.
Hiç bir gidiş ciğerimi,
Sen'in gidişin kadar dağlamadı.

Yokluğunun hüznündeyim her dem,
Ey sevgili,en sevgili..!

Hiç görmediğim halde,
Öyle özlüyorum ki Seni..!
Gözümün önünde tütüyorsun,
Buram buram..!

Hiç görmediğim halde,
Öyle özlüyorum ki Sen'i..!
Yazmak istiyorum adını yıldızlara,
Nakış nakış kalplere...
Çekmek istiyorum aydınlık yolunu,
Sürme sürme gözlere...

Ya Rasulallah!
Sana yazmak,anlatmak istediğim
O kadar çok şey var ki!
Nereden başlayacağımı bilemiyorum...
Aslında öyle mahcubum ki Rabbim'e karşı,
Öyle mahcubum ki,sana karşı...

ama içimdeki yangın,
İçimdeki özlem
Mahcubiyetimden daha büyük.
İşte bu yüzden,
Elimde kalemim,boynum bükük yazıyorum
Bu satırları Sana...

Gelmiş olduğumuz bugünkü durum için
Sen'den özür diliyorum.
Ben dahi
Hakkıyla yaşayamıyorum Seni.
İçimdeki savaş,
Dışarıdakinden de büyük.

Sahabelere özeniyorum ama,
Onlar gibi olamıyorum
Onlar gibi yaşayamıyorum bir türlü...
Sanki ellerime zincirler,
Ayaklarıma prangalar takılmış.
Henüz huzur dolu,
Tek bir namaz bile kılamadım.

Rabbim'in huzurunda,
Hakkıyla,bir kere olsun el açıp,
''Yarabbi! Ben günahkarım,
Günahlarımdan azad et,
Resulüne hakiki ümmet et,
İşlemiş olduğum günahları,
Bir daha işlememeyi nasib et!
Kabir azabından,
Cehennemin hararetinden muhafaza et.''
Diye yalvaramadım.

Ne cennete kavuşmak için fazla emek,
Ne de cehennemin hararetinden kurtulmak için
Fazla çabam var!
Nerede siz,
Nerede biz?

Zaman,zaman -şu an olduğu gibi-
İçimdeki yangın büyüyor,
Sancılanıyor yüreğim.
Kendi suçlarımı unutup,
Kardeşlerimi düşünüyorum.
Onların kurtluşunu istiyor,
Alev alev yanıyorum.
Bir şeyler yapamamanın,
Acısı ve sancısıyla...

Ya Rasulallah!
Yol göster bize
Kaybolduk dehlizlerde...

Ya Habibullah!
Yol göster bize,
Güneş ısıtmaz oldu içimizi...
Yokluğunun hüznündeyim ey Sevgili,
En Sevgili..!

Beğendiyseniz takip edin,bu şiirin devamı var..!
Yorumlarınızı beklediğimi unutmayın.Beni eleştiren dost,iyiliğimi isteyen dosttur....!