Güllerin Efendisi Şiiri - Hayrullah Gülsün

Sonbahardı,
Sararıyordu medeniyetin yaprakları.
Çürüyordu beşeriyetin meyveleri.
Zulmün ateşi yakıyordu mazlumları.
Fitnenin zehri kirletiyordu dimağları.

Gömülüydü toprağa başlar,
Taşa satılmıştı akıllar.
Esiyordu tefrikanın rüzgarları.
Kardeş kardeşe karşı.
Damlıyordu kılıçlardan masum kanları,
Gözlerden akıyordu kanlı yaşları.

Cellat kesilmişti babalar.
Kurbandı taşa kadınlar.
Yükseliyordu semaya feryatlar.
Merhamete susamıştı gönüller.

Ve sen doğdun!
Yıldırımlar düştü zulmün krallığına.
Söndürdü zulmün ateşini merhametinin yağmuru.
Törpüledi büyüklenenlerin gururunu.
Sarsıldı yer ,gök ;titredi gönüller.
Yere serildi taşlar, kılıçlar.
Paramparça oldu altından tahtlar.

Ve sen güneş gibi doğdun karanlık dünyamıza.
Bahar geldi, kışın diyarımıza.
Toprak oldun,
Gül oldun,
Gönlümüzde unutulmaz aşk oldun.

14.03.2015/Adana