Güllerin Ayrımında Şiiri - Ali Atlamaz

yolların ayrımında
o hüzünlü günün sonunda
açılınca gözlerim
ne çok neşeli insan varmış dedim
işte o günden sonra
daha kırmızı
ağlamamak için
ısırdığım dudağım

...

çok önceleri
sen beni severken
yani yüreğim yerindeyken
çok kez demiştim
“ah şimdi ölüversem”
bilirdim ki o zaman
mesut olurdum
sonsuza kadar

zaman gelir
sen de çaresizce
yolların ayrımına doğru
yaşlanır gidersin elbet
düşünmeden de edemezsin
o mutlu günleri
unutabilir misin hiç
gölgen gibi seninle gezen
ruhumdaki gülleri

ve sonra
evinin balkonunda
küçük mahzun bir dalda
görürsün ki altı gül açmış
ve her birini
başka başka düşünceler almış
beşi, bir gece rüzgarın kollarında
açılıp saçılırken
bir gonca gül öylece kalakalmış
ebedi bir dertle
sanki tekrar tekrar sadakatimi
anlatmak için yaşarmış

şimdi bak istersen
geceyi örten gökyüzüne
yollarımız yeniden kesişirken
çünkü en ışıltılı yıldızdan
çağıracağım seni
istersen gelme
sorun değil
ama söz isterim
kopar o yalnız gülü
bu gece koynunda uyusun derim

beşiktaş