Güllerim soldu Şiiri - Necdet Uçan

elbette duyuyordum sesinizi
görüyordum siluetinizi
gelişinizi, gidişinizi
çırpınışınızı, endişenizi
lakin yetmiyordu
bağırmaya nefesim
ve kalmamıştı derinliğimde gücüm
bağrış çağrış içinde
yüreğimin çarpıntısı
sağır ediyordu kulaklarımı
tesadüf eseri
duygularımın esirliği
ruhumun hayal meyal haliyle
bir köpek kütlesi hissiydi
baş ucumda son kez gördüğüm
gözümü açtığımda
eksiktim bir yanımdan
yoksundum duygularımdan
koparılmıştım hayat bağlarımdan
öyle ki
nefes almak zül geliyor artık
halen emin değildim yaşadığımdan
ve zaman durduğundan bu yana
dünyanın döndüğünden
bahçemde güllerim solduğundan beri

Mart 2023