Çalkantılı bir denizdi düşlerim… Avuçlarımda acıtan bir sevdanın sureti kanamaktaydı. Sen yoktun. Mutluluklarım hasret meydanlarına yığılarak yakılmış; hüzün tablolarıma, talihsiz hayat sergileri açılmış kimsenin gelmediği… Kendimle söyleşiyor gizli kapaklı ruh hallerimin acı telaşı. Bir de rüzgar kulaklarımda sürekli konuşuyor. Ne dediğini anlamıyorum, çok mutsuzum. Gecelere saplanmış kirpiklerimin uyku haritası komada. Zifir karanlıklarında gecenin duvarına attığım sancılı çentikler yeter artık sevgili. Gözlerim açık uyumaktan kurtulmak istiyorum.
Geceler göçerken üzerime “gülüm, gülüm” diye kazı adımı sessizliğe…
Gerçeklerden uzaklaşmış ayrıntılarımla arınıyorum kederlerden, her nefesin hayata ilmeğim… Sen geldin. Cansız bir güneşte yüzüm solgunken, mahzun gözlerimde cenneti nasıl gördü gözlerin sevgili? Her gün yineledin mutluluklarımı, imgelerin altını çizdin, yeniden tanımladın hayatı. Kendinle tamamladın. Saçımın her telinde atarken yüreğim, adım adım yürüdüm ateşe. Yanmayı aklıma getirmedim. Her adımda damla damla duyumsadım dimağımda sevdayı. Bütün hayatım arkamda kalırken, yağmur yağdı korkularımı bastırdı. Bir atın yelesinden, yalın bir şiirin güzelliğinden, uzak bir yıldızdan geliyorum sana doğru. Elinden tutmuşken mavi bir kasırganın, gökyüzüne basmışken gece mührümü, bakışların ateş olur yakarım kendimi yar, gitme!
Usul usul gönlüme girerken hasretin karanlık gülleri; çiviledim düşlerimi geceye. Perde perde gözlerin açıldı, umut taşıdı kuytularıma. Sıyrıldım karanlıklardan, gözlerimin güneşini öptü sonra gözlerin. Sevdalı harflerin çaldı kapımı. İmkansızlığın acımasız tanığı olsa da her gece, pul pul döküldü hasretin üzerimden. Bedenim soğuk, feryadım ateş, boğazımda düğüm düğüm son nefes. Yaşama yetmez gücüm sevgili, gitme!
Sevdaya giden yollarda, özlemin dikenlerinde kan revan içinde kalsa da yüreğim, yara bere içinde olsam da sar beni yolların sonunda. Kanayan yaralarıma şifa olsun dokunuşların. O mutlu, o sevdalı, o nihavent şarkılarla sar sarmala; uçsuz bucaksız gece çökerken üzerime. Sen yoksan silerim kendimi hayattan, sesin sende kalsın, iki saniye nefesini duyur yeter bana. Sen yoksan rüzgarım ürkek, sana hasret dudaklarımda dilim lal sevgili, gitme!
Can özüm, son sözü bir kenara bırak. İçime gülmeyen kaderi düşün şimdi, saçlarımı kısaltan hüzünleri düşün. Akan pınarlarından nasibini alamadığından, teker teker solan goncalarımı düşün. Güz mevsiminde kelebek olmak, uçurum kenarında adı güzel, bahtı yalnız bir çiçek olmak zor bilirsin. İçimde nice çiçekler siyaha boyanır yokluğunda… Günlerden sevdadır, aylardan Eylül, sevdalı sonbaharım hazan olur, hasret yağar düşlerime sevgili, gitme!
Yüzünü dön geceye, dön yüzünü rüzgara, yağmurlarıma dön, içini dök sonbahara sevgili, sevdanı gürül gürül akıt damarlarıma… Unutma, ikimizde üstünüz sevdadan yana, bu yüzden eşitiz ve bu yüzdendir birbirimize gereksinmemiz. Yokluğunda yakar her damla gözümün pınarlarını, her damla güleç yüzüne duacı olsun yar, ne diyeyim. Güleç bir yüzün derinlerindeki yıkımları örtsün kapını her çalışım. Her merhaba yangınların içinde beklenmedik bir karşılama. Yandıkça yeniden dirilirken yapraklarım gel etme sevgili, güllerim kanar, gitme!
07/10/2007
Ayşegül TezcanKayıt Tarihi : 15.1.2008 21:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüzünü dön geceye, dön yüzünü rüzgara, yağmurlarıma dön, içini dök sonbahara sevgili, sevdanı gürül gürül akıt damarlarıma… Unutma, ikimizde üstünüz sevdadan yana, bu yüzden eşitiz ve bu yüzdendir birbirimize gereksinmemiz. Yokluğunda yakar her damla gözümün pınarlarını, her damla güleç yüzüne duacı olsun yar, ne diyeyim. Güleç bir yüzün derinlerindeki yıkımları örtsün kapını her çalışım. Her merhaba yangınların içinde beklenmedik bir karşılama. Yandıkça yeniden dirilirken yapraklarım gel etme sevgili, güllerim kanar, gitme!
.............................
Geçmişin iz sürücülerinden aynı sakız sözleri duyunca yürek bir başka dünyanın adamı olduğunun farkına vararak dokunur gerçeğin düş tuşlarına. Gecenin ateşli nöbetlerinden bir şarkı yükselir ve sessizlik üşür, kemirir sevdalı tırnaklarını aşkla. Yangın mevsimleriyle yollar yürürken sevgi, gül serper sevdalısının yollarına, kavuşma mevsimlerini ruhunda yaşatarak...
Derin. Okuyanı düşündüren bir çalışma daha kaleminizden. Ayak sesleriniz öylesine net ki, uzaklardan bile duyabiliyor isteyen yürek...
Tebriklerimle şaire...
Sığamayanlar varsa kabına, geniş kablar yetmiyor ve dar kalıplarla kendini şekle sokabiliyorsa bırakın gitsin.
Bir çoğu aynı yanılgıların güneşinde ısınır. Isındıklarını sanırken üşüdüklerinin farkına varamazlar. Üşümek bir uyku halidir ve kendini hissettirmeden öldürür insanı. Yaşadıkları ısıtabilseydi, gitmeyi göze alabilir miydi?
Nesir türünden güzel bir paylaşımdı.
Tebriklerimle.. Cumhur Karaca
'Gerçeklerden uzaklaşmış ayrıntılarımla arınıyorum kederlerden, her nefesin hayata ilmeğim… '
cümlesini, size söylemek istediğim şeye tarif ararken, ikinci kez karşılaştığımda dikkat kesildim.Yazılarınızdaki bu hayalini yaşatan ve inanmış sesleri çıkartan şey, sizin kendi sıradışı yeteğinizle alaklı elbette ama esas merak ettiğim, yazarken yaşadıklarınız.Yoksa dediğiniz gibi 'Gerçeklerden uzaklaşmış ayrıntılarınızla arınıyor musunuz?' yazarken.Pek çok süslü ve sihirli kelime yakalayıp yazanlar var ama herkes bu kadar mantıklı ve düzgün bir kurgu yapamıyor bana kalırsa.
Aramızda olmayışınıza üzgün ama bu vesileyle son çalışmanızı okuma şansından dolayı sevinçliyim.Belki bir ümit diyerek kapımızın her daim açık olduğunu bilmenizi isterim.Muhabbetle kalın.
TÜM YORUMLAR (4)