Gülleri Gül Kokmayan Şehir - III

III.

Almatı çarşı pazar
İçinde kızlar gezer.

Almatı kızları güzeldir
Yoksuldur, çekicidir, minyondur
Tokluk nedir bilmezler
Üç gün aç gezer
Bir saat makyajsız gezmezler.

Hep iki arada bir derededirler
Her zaman her yerdedirler
Duvar örer, sıva yapar, sokak süpürürler
Otogarda çığırtkan
Şehirlerarası otobüslerde şoför muavini
Tramvayda vatman
Troleybüste sürücü
Trende biletçidirler.

Bitmedi...
Kafelerde en güzel servisi onlar yapar
Dükkânlarda en güzel malı onlar satarlar
Bir müzik sesi duymayagörsünler
Oldukları yerde
Tüm vücutlarıyla ritm tutarlar.

Çılgın, atak, serkeş ve cesurdurlar
Bir erkeğe üç kadının düştüğü bu coğrafyada
Yazgılarına boyun eğmiş birer mazlumdurlar.

Yirmi dördüncü baharlarını
Korku ve umutla beklerler
Bu yaşa kadar evlenemeyenler
Evde kalmış kızlar sınıfının
Demirbaş kadrosuna eklenirler.

Milliyetleri kimliklerine yazılsa da
Görünümleriyle yüz metre öteden kendilerini ele verirler.

Kazak, Rus, Uygur ve Tatar'dırlar
Nogay kızları Özbeklere
Başkırt kızları Türklere benzerler
Ahıska, Çeçen ve Alman kızları
Kimselere benzemezler.

Onların soyları ayrı, dinleri ayrıdır
Her birine gökten
Ayrı bir vahiy inmiştir
Almatı'nın keskin benzin kokusu
Kızlarının saçlarına da sinmiştir.

('Almatı Ey Almatı' adlı dosyadan)