Güllere Aşkından Ötermiş Bülbül

Bülbülün feryadı gizli seherde
Güllere aşkından ötermiş bülbül
Aşk ile söylerken manilerini
Gönlünün köşkünden ötermiş bülbül

Açarken gülleri güneşe karşı
İzlerken coşarmış; dönermiş başı
Akıtıp gözünden mutluluk yaşı
Büyük bir coşkudan ötermiş bülbül

Karşı durupta her seherde yele
Hislerini bir bir getirir dile
Her zaman geçtiği yolların bile
Güllere sevkinden ötermiş bülbül

Bir hüzün kaplarmış akşama doğru
Alırmış başını çekilmez ağrı
Terkedip giderken o nazlı yari
Hasreti derkinden ötermiş bülbül

Bitmeyen arzuyla doluymuş kalbi
Ne büyük bir aşk ki bu kadar ulvi
Suya hasret kalan toprak misali
Bitmeyen şevkinden ötermiş bülbül

Bilmezmiş güllerden başka bir çiçek
Güller imiş onun için tek gerçek
Diyerek bu sevda her an sürecek
Güllerin farkından ötermiş bülbül