Güllerdeyim Şiiri - Abbas Paksoy

Kaderimmiş, çıktı baht’ıma.
Kahrolası, girdi ahtıma.
Gonca sandım, aldım taht’ıma.
Kıymet bilmeyen, gül’lerdeyim.

Bir kuş gibi, uçtum hava’ya.
Hasret kaldım, sıcak yuva’ya.
Ben de, gelem dedim, turna’ya.
Kıymet bilmeyen, yol’lardayım.

Dolandım durdum, bir yaprağa.
Bir yuva yaptım, kar’lı dağa.
Fırtına atar, sol’a sağ’a.
Kıymet bilmeyen, dal’lardayım
.
Âşık oldum, yanarcasına.
Arı, bal’a konarcasına,
Üşüyorum, donarcasına.
Kıymet bilmeyen, çöl’lerdeyim.

Selam versem, almaz selam’ı.
Benden esirger, bir kelam’ı.
Nedir kine, bunun meram’ı.
Kıymet bilmeyen, el’lerdeyim.

Paksoy'um söyler, kendi dinler.
Ah çeke çeke, ağlar, inler.
Yarenim olmuş, fitne cin’ler.
Kıymet bilmeyen, kol’lardayım.