Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Üstad, hepsini okudum; *Susuyorum, Zamanın İçinde, Geride Kalanlar özellikle ilgimi çeken şiirler oldu; Mehmet Akif'in şahsına dair bazı handikaplarım olsa da şiirsel düzeyde 4/4lük yazılmış; önemli bir ayrıntı olarak şiirlerdeki biçimsel arayışları kaçırmadığımı belirtmeliyim, ses genelde aynı ama birkaç şiirde ilahı okur gibi bir havaya girmişsiniz, bu bana pek şairane gelmedi; şükür, çok sürdürmemişsiniz bunu; toplam olarak bakarsak Türkiye'nin sizin gibi seslere ihtiyacı var diyeceğim, ne demişsiniz?
'Tırnaklarınla eşelediğin yüreğimi
Al senin olsun sök'
Alın sizin olsun bu yürek.Sevgiler.
Yağmurun altında yürümek
Temizler mi asırlık necaseti
Cünüplük, sulara sinmiş off of
Köpekler taşıyor cesedi
Edep, yüzsüzlerin elinde kof mu kofHem antolojide hemde şöyle yada böyle popülerve şöhret olmuş şair kitaplarında bile bana göre eşi benzeri bulunmayan kalitede bu şiirinizi defalarca okudum. İnan üstadım yorum yapma mecalim kalmadı. çok müthiş dizeler. Kalemin hiç bitmesin. yüreğine sağlık, saygılar efendim
Tam anlamıyla mükemmel abi bu şiir..Ayakta alkışlıyorum bu yazan yüreği.Selam ve saygılarımla...Kitabın hayırlı olsun...
Degerli Üstad bu harika siirle birlikte bir romaninizin oldugunu ögrendim,,insallah bu pazar tr ye gidecegim,,Sivas´´ta bulur alirim,,Hayirli ugurlu olsun diyorum,,Gönül dolusu selamlarimi iletiyorum
Romanınız hayırlı olsun üstadım. Başarılarınızın devamı dileğiyle ve saygılarımla
Yaşanılanları hissedince yüreğimde tekrar tekrar bu şiire dönme ihtiyacını hissediyorum.Tebrik ve selam ile. Mualla Yasdıman
MÜTHİŞ
MUHTEŞEM
MÜKEMMEL
MUAZZAM
MUNTAZAM
RABBİM RAZI OLSUN.
Tekbirler yankılansın yine, çöl kumlarında
Çınlatsın altı yönü Sümeyye’nin avazı
Köşelerin de sarkıtmasın dillerini belamlar
Ve güller açsın yine Bilal’ın sesinde
SAYGI DEĞER GÜÇLÜ KALEM SEVGİLİ HOCAM ŞİİRLERİNİZİ ZEVKLE TAKİP EDİYORUM YORUM YAPMAK HADİME DEĞİL PAYIMA DÜŞEN BÜTÜN GÜZELLİKLERİ ŞİİRLERİNİZDEN ALIYORUM KALEMİNİZ DAİM OLSUN DİYOR SAYGILAR SUNUYORUM.
İnşa, güzel bir suretti
Bezm-i Elest’ten sonra
Aşağıların aşağısından önce
Ahdi bozdun ey yaprak
Her rüzgârda savrularak
Bu dizeler üzerin düşünülür ve hisedilir yalnızca...Yazmak gerekmez..Tebrikler..
Yağmurun altında yürümek
Temizler mi asırlık necaseti
Cünüplük, sulara sinmiş off of
Köpekler taşıyor cesedi
Edep, yüzsüzlerin elinde kof mu kof
Çok güzel bir yorum kutlarım saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 92 tane yorum bulunmakta