Güller Ve Mısralar Şiiri - Birsen Erkan

Gülleri budamışlardı kış sonunda
Mevsiminde daha güzel açsınlar diye.
Kesilip atılması için bir kenara ayrılanları
Bir bir topladım, ekeyim de kurumasınlar diye.
Sonra suyla buluşturdum onları
Hepsi de taze taze, dal dal yeşillendi.

Gül dallarını toplarken fark ettim de
Ellerimi en fazla kırmızı gülün dalları acıttı.
Dikenleriyle en fazla o koruyordu kendini.

Kan kırmızısı renkleriyle bazen bir şehidin
Bazen Peygamber efendimizin
Bazen de birbirini seven iki insanın
seni seviyorum sözcüklerinin sessiz simgesi
kırmızı güllerin dikenleri acıttı.
Olsun dedim, varsın acıtsın
Mavi-beyaz Sonsuz umutları yaşatmak için
Birileri fedâ olsun deyip canını-kanını verirken
Bir damla da benim kanım akmış sözü mü olur.
Olsa olsa anne şefkati ve masumane sevginin simgesi olan
gülpembe hayallerle büyüyen bir sürü gül olur.
Açarlar renk renk, bağda süs, yüzlerde gülüş olur,
gönüllerde güzellik, dertlere deva, sevgiliye sunuş olur.
Geleceğe dair sevdaları ve umutları hiç tükenmeyen
Bu günün çocuklarının, Sonsuzluğa giden yollarında
Yürüyecekleri yolun kenarlarına bırakılmış,
Bir kenarına gül iliştirilmiş kağıtlarda sözcüklerle
Onlara yol gösteren yazılarla, mısra mısra iz olur.