Güller ve Dikenler Şiiri - Can Bayraktar

Kurşun yarası gibi ağır hayat,
Ama yaşatıyor dönüşmedikçe kangrene,
Eskisi gibi değil çiçekler, artık bayat,
Kokladıkça acı veriyor tenine.

Herkes savruldu dört bir yana,
Ben kaldım yaşlanmış duraklarda,
Ömrümü verebilirdim mutlu bir ana,
Gitmek ölümsüzlüktü ıssız sokaklarda.

Yeni bir arayış çöpe atmaktı eskiyi,
Hafızama izin vermekti,
Bir dikişte içmekti kalitesiz bir viskiyi,
Biçilmemiş çimlere serilmekti.

Tek bir masumiyet, tek bir aşk için,
Arşınlayabilirdim en köhne semtleri.
Keşfedilmemiş güzelliklere dokunabilmek için,
Yıkabilirdim geçilmesi en zor bentleri.

Güllerle dolu şehirlerde ölebilirdim,
Sonsuz huzurlarla dolardı içim.
Bir geçmişimi, bir de seni bilirdim.
Yakışırdı üstüme her biçim.

Farklı yüzler tanırdım, sahte yüzler,
Sadece mutlu günlerde gözükenleri,
İçimde bir türlü bitmezdi güzler,
Ne gülleri hatırlardım, ne de dikenleri...