Güller Solmadan Gel

ayrılık gecesinde bir kış vakti
üşürken başlar ayrılıklarda ihanet
elleri buz tutmuş bir aşkın son durağında
hep gelecek değil ya
biraz da gitsin gökyüzünden yıldızlar
serde ölüm var
kimsesiz bir mezarlıkta vasiyet ederken ömür
hangi kalbe sığar ki yaradan
çalarken yalnızlığı benden
rehin edilmiş bir göz yaşında
tutsaksız esir olduğun kadar
büyüsünde bir yeşil bayrak
bayrakta kan ağlar

ah etmekle aman eden bir sancıda kalbin
ne kadar uzağa götürse de seni
güller solmadan gel
dağda yalnız kalmış bir eşkiyanın mermisinde
kundak savaşı bir kan çiçeği
çiçekte toprak kadar
ne yana baksan uzak gelir
bu hayasız bu şerefsiz insanlar