Güller Kokuyor Şiiri - İsmail Detseli

Girdim bir gülistana gülleri mis kokuyor
Gülistanın bülbülleri şakım şakım şakıyor
Bülbül sevdiği gül ile sanki aşkı yaşıyor
Canlı ile cansızlara bu aşk veren Rabbim

On beş on altısında gelir aşkın sırası
Gönlüne aşk düşenin yanıverir çırası
Sönmez ise büyür onun yürek yarası
Yaşamları Aşklarla süsleyen yüce Rabbim

Konuşur gibiydi sanki canlıyla cansız
Sadece bakışırlar dil konuşmaz lisansız
Yaratan rabbimizin nimetleri ise sonsuz
Tüm yarattıklarına rızık veren yüce Rabbim

Gülistanın etrafında ki ırmaklar akışır
Su sesi bülbül sesi birbirine karışır
Seven sevdiği ile tatlı tatlı konuşur
Bu sevgililer hep seni zikreder yüce Rabbim

Ozan İsmail seherde bu aşklara inandı
Bayılıp düşmemek için bir ağaca dayandı
Sanki dalgın uykudaydı birdenbire uyandı
Yarattıklarına merhametin çok senin yüce Rabbim
İsmail Detseli
17 Kasım 2013 köy