Zamanın bir evresinde bir bahçıvan,
Karar vermiş dünyanın en güzel güllerini yetiştirmeye bahçesinde.
Toprağını nazikçe sürmüş nasırlı elleriyle.
Her gül tohumunu sanki bebeğini yatırı gibi beşiğe,
Bırakmış toprak ananın ellerine.
Başlarında beklemiş saatlerce,
Başlarında beklerken de hep konuşmuş onlarla.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta