Birgün bir bahçivan,
Karar verir bahçesinde dünyanın en güzel güllerini yetiştirmeye.
Toprağı nazikçe sürer nasırlı elleriyle
Ve her gül tohumunu,
Sanki bebeğini yatırır gibi beşiğe,
Bırakmış toprak ananın ellerine.
.........
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta