Birgün bir bahçivan,
Karar verir bahçesinde dünyanın en güzel güllerini yetiştirmeye.
Toprağı nazikçe sürer nasırlı elleriyle
Ve her gül tohumunu,
Sanki bebeğini yatırır gibi beşiğe,
Bırakmış toprak ananın ellerine.
.........
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta