Güller İçinde Şiiri - Ümit Zeki Soyuduru

Ne güzel bir nizam kurmuş Yaradan,
Her şey yaratılmış, haller içinde.
Nefsimiz şeytana uymuş sonradan,
Her şeyi bozmuşuz, diller içinde.

İnsan; mahlukatın en şereflisi,
Onu insan yapan, O’nun sevgisi,
Alırsan ne kalır elinden hissi?
Çırılçıplak kalır, göller içinde.

Menzilinden çıkmış, tutamam yayı,
Ne hale getirdik koca dünyayı,
Yıkarız yakında, Venüs’ü Ay’ı,
Perişan halimiz, eller içinde.

Maddeye manayı edersek esir,
Bozulur o zaman, maddedeki sır,
Zengin semiriyor, ölüyor fakir,
Yok oluyor dünya, çöller içinde.

Akıl ermiyor ki hinliğimize,
Niye dönmüyoruz benliğimize?
Kastımız niye ki gençliğimize,
Zehir sunuyoruz, ballar içinde.

Yok ettik manayı hep pare pare,
Çareler içinde kaldık biçare!
Hep ihanet ettik, o nazlı Yare,
Hasretini çektik, harlar içinde.

Ümit’im, boşuna deme sözünü,
Hevaya hevese çalma sazını,
Kanununu koyan bilir özünü,
Dönsün artık dünya, güller içinde.

Ankara- 04.08.2008