Güller de Ağlarmış Şiiri - Kenan Ergül

Gece olup da ayın şavkı vurunca suya
Kimi ağlar, kimi dalar derin bir uykuya.
Uykuyu unuttuk, geceler bize yâr oldu
Mutluluk gitti, huzur gitti, hüzün var oldu.
Bilemedim, meğerse dünya ne kadar darmış
Bakıp insanın hâline güller de ağlarmış.
Gözlerim dolu dolu, yüreğimde hüzün var
Hayallerim yarım, yarım kalıyor arzular.
Diyorum bazen, yüreğin konuşsun sen sus da
Hayat hiç istediğin gibi gitmiyor usta.
Masal gibi sanki hayat, bir yokmuş bir varmış
Bakıp insanın hâline güller de ağlarmış.
Sükûtu işledim yüreğime nakış nakış
Bilmiyorum, belki bundan uzaklara bakış.
Bilmiyorum bu nasıl zaman, bu nasıl andır
Bak kan ağlıyor gül, kırmızılığı ondandır.
Kimse bilmez, kanayan yarayı kimler sarmış
Bakıp insanın hâline güller de ağlarmış.
Eğer arıyorsan kusuru kendinde ara
Çekip gitmek lazım bilinmeyen diyarlara.
Yaşam zor, hayat zor, her yer savaş ve de acı
Bulunmaz oldu artık yaraların ilacı.
Heyhat! Kalmamış hiç kimsede namusmuş, armış
Bakıp insanın hâline güller de ağlarmış.
Ölüme yaklaştırıyor atılan her adım
Zaman ahir zaman, düzen bozulmuş üstadım.
Yaşananları gördükçe inan şaşıyorum
Ben kendi vatanımda gurbeti yaşıyorum.
Dedim ya, ayrılık bize vuslat, ölüm yârmiş
Bakıp insanın hâline güller de ağlarmış.
Zaman mı yanlış, mekân mı, ben mi bilemedim
Yüzüm güldü ama yüreğimle gülemedim.
O’nun ismini tespih tespih çekerken dilim
O var, ben bilirim ki asla yalnız değilim.
Kimse anlamazken insanı, Rahman anlarmış
Bakıp insanın hâline güller de ağlarmış.

(09.03.2017 – 22.15)