Güller Açarsa Şiiri - Neslihan Ergin

Suskunluğu, masum gülüşleri duymak içindi
Yaşamın insana beklenmeden sunduğu hediyesi
Açmadan anlaşılmaz samimi güzelliği...
Güveni yıkılan dalların kırılışı gibi...
Yoksa o masumların ağladığını nereden bilirdi?

Cesaretini besleyen doğrularıydı
Başını dik gezdiren ise adaleti
Susmak değil de hayal kırıklığıydı,
Geceye esir edilen gözleri...
Belki de dostluğunun bedeliydi,
Hesaplaşmalara terk edilen beyni...

Öğrenmeseydi yüzmeyi, yalan yaşlarda boğulurdu
Kurtarmaya hazır olan bir içten bakışı bile göremezdi...
Sefası cefadan sebep, sol yanına toplardı acı tortuyu
Sevgi giymeyi unutan serçeler gibi üşüyünce yüreğine gömerdi...
Ocaklarda güller açarsa, anlardı ki candan bir limana bağlandı
Yaradılana yaradandan ötürü inanıp, yalnız sahte yüreklere aldanmadı...

Mucize Kelebek/2006