Güller Şiiri - Ulaş Güleviz

ya gülleri kuruttun
ya da tomurcuklarını.

ve dalını ağacın
suyunu, nefesini

ve dahası güzel benli yar
iliğini ömrümün

ama sonra ağladın
ağladık
kırdı hayatın bir ücralığı seni
ve dolayısıyla beni

üşütürdü seni yalnızlık
ve sen büzüşürdün yağmur damlaları altında
ve koparırdı biri, senin için büyütülmüş gülleri
ve sen ve niceleri
kurutur iliğini güllerin aynı ben gibi

şimdi güller kuru,
ilik kuru, dal kuru
ve hayatın acısı, vurur göğsüme yumruğunu
alır öcünü bir şeylerin, birilerinden
ve artık ağlamak dipsizleştirir acımı
ve dipsizlik anlamsız şimdi.