Güllenivermiş Şiiri - Ahmet Özdemir

Gördüm ki gamzeli al yanaklara
Gül değmiş gülleni güllenivermiş
Aşk ateşi düşmüş kor dudaklara;
Tatlanmış, ballanı ballanıvermiş.

Rastlayınca coşkun sevgi seline,
Dökmüş duygusunu sazın teline,
Kaptırıp kendini sevda yeline;
Mestolmuş, sallanı sallanıvermiş.

İç dünyası daha ağır baskındı.
Sanırdım dünyaya dargın küskündü.
Utangaç, somurtgan, sessiz, suskundu;
Sıyrılmış, dilleni dillenivermiş.